Antibiotiku i fuqishëm i natyrës! S`ka sëmundje që një gjethe e kësaj bime nuk mund ta shërojë

Sherebela, një nga bimët më të shëndetshme që shumë e konsiderojnë si antibiotikun dhe antiseptikun më të mirë natyror.

Emri latin i sherbelës, “Salvia officinalis”, vjen nga fjala “salvare”, që do të thotë të shpëtosh ose të shërosh, dhe të gjithë shkrimtarët e lashtë që merreshin kryesisht me tema mjekësore e përmendën atë në veprat e tyre. Edhe 2000 vjet më parë, romakët e vlerësonin shumë dhe e përdornin në mënyra të ndryshme për trajtim.

E gjithë bima është shumë aromatike dhe ka një erë karakteristike. Nga sherbela përdoret vetëm gjethja, dhe gjethja më medicinale merret kur sherbela fillon të lulëzojë, që është më shpesh në maj. Në të kaluarën, njerëzit përdornin më shpesh fuqitë e bimëve, kështu që sherbela ishte përbërësi kryesor në përzierjet e balsamimit në varret e faraonëve.

Në Greqinë e lashtë, ajo përdorej për të trajtuar gjakderdhjen, ethet, gurët në veshka dhe menstruacionet e parregullta. Në të kaluarën, ajo mbillej në pothuajse çdo kopsht dhe, meqenëse besohej se shëronte pothuajse të gjitha sëmundjet, asaj iu dha statusi i një bime të shenjtë.

Sherbela përmban vajra esencialë salviol, pinen, cineol, borneol, kamfor, pastaj tanine, substanca të hidhura, proteina, niseshte, oksalat kalciumi, kripëra të acidit fosforik, kripëra kaliumi dhe kalciumi.

Shekuj më parë, sherbela përdorej kundër ngjirjes së zërit, inflamacionit të fytit dhe faringut, dhe çaji përgatitej për ata që vuanin nga tuberkulozi. Për shkak të efektit të saj të dobishëm në zgavrën orale, ekstrakti i sherbelës shpesh shtohet në pastat e dhëmbëve. Sherbela është gjithashtu efektive në sëmundjet e organeve të frymëmarrjes sepse nxit nxjerrjen e mukusit./shqip